sabahladığım günlerde gülme krizine kapılmaya, hüzün basınca da ağlamaya çok meylederim. uykusuzluk dobra konuşturur insanı. sinirlerim şöyle bir gevşer, dilim çözülür. her nasılsa öğleden önce inanılmaz bir hiperaktivite ile dolar taşarım. yana yöne toslayarak da olsa, bir sürü iş hallederim. akşam üzeri dört gibi içinde bulunduğum durumdan ve mekandan bağımsız olarak kafam düşer, yirmi dakikalık uyku, aşırı yüzme sonrası bir gecelik uykuyla eş değerde güzel hisler verir bünyeme...

son 2 gecedir elimde yastık yorgan evin içinde deliler gibi gezip uyuyamıyorum sabah 5.5 gibi yorgunluktan uyuyakalıyorum...

yeni günde heba oluyor dolayısıyla...ne işime adapte olabiliyorum nede konuşacak halim kalıyor...

Dün gece yine uyuyamama sendromu yaşadık...yatıyorum bir sıkıntı içimde dönüp duruyorum yatağın içinde, yastığın tekine sarılıyorum olmuyor, ayaklarımı acıyorum 45 derece birini karnıma çekiyorum geriniyorum yok uyku kardeş gelmiyor, sol ayağım kasılıp duruyor, sürekli bir hareket ettirme isteğidir gidiyor, kalkıyorum mutfağa gidiyorum geri geliyorum yarım bıraktığım çizimlerimi yapıyorum yok hala uyku...

bu durumda bir de başıma bir ağrı saplanıyor ki sorma gitsin...


Dün gece yaşadığım uykusuzluk sendromu daha da feciydi... sonunda uyku ilacı içtim ve sızıp kaldım...şuursuzluk diz boyuydu tabii ki...nasıl uyudum arada ne oldu nasıl uyandım bilmiyorum..

kalktığımda hala sersem gibiydim ve basım dönüyordu 2kere düşme tehlikesi geçirdim...

Ne rüya görüyorum nede başka bir şey dejavu olup duruyor...

hava güneşli ve bahar tadındayken ben kış sendromu yaşıyorum çünkü uyuyamıyorum...

mesela kapalı havada uyumaktan keyif alırım...hatta bütün gün evde uyumak için deliririm...2 gündür evde olup uyuyamamak da başka bir delilik...


Umarım bu gece bir sorun olmadan uyuyacağım...