Sahi, Boşluk Hafifler mi?
23:24
hala acıtıyor...
hani zamanla sıradanlaşacaktı acım?
Daha da kanar bir hal alıyor...
Hayatınken,
şimdi her hangi biri olmak ne acı! ne komik...
Yarım uyanıyorum...
yalnız
uyanıyorum her yeni sensiz sabahlara.
en
zor sabahlara.
kalkıp
bıraktıklarını toplamak için çabalıyorum her gün,
bir
daha olmayacağın düşüncesine alışmaya çalışma eziyeti de
cabası.
sen...çok
eski bir yerlerde bıraktığım acıyı hatırlattın.
yokluk
acıtmazdı, gidebilirdi herkes, tedbirli ve korunaklıydım,
sevmiyordum kısaca.
ama
sen...sevebileceğimi hissettirdin.
istemediğin...
içimi
gördün sen, sana içimi gösterdim arınıp kendimden.
Demiştim
ki "şimdi yada bir gün gidersen...yanında beni de götürür
müsün"... gülmüştün, bensiz bir adım öten yoktu
ne demiştik, gözyaşlarımızı son güne mi saklayacaktık?
kimseye gösterme beni biriktirdiğin yerleri...
uyandığımda hala bitmemiş olacak olman…
sadece bende mi var?
insanlar nasıl yaşıyor sevdiklerini kaybedince?
nasıl hafifletiyor yüreğin kaldıramadığı boşluğu?
sahi boşluk hafifler mi?
2 yorum
çokkkk güzeldii...
YanıtlaSilhafifler, hiç inanmadığınız hiç inanmayacağınız şekilde hafifler
YanıtlaSilsonra hiç de beklemediğiniz bir anda yeniden ağırlaşır. Tek bir fotoğrafta, ufacık bir eşyada veya bunlar bile yokken ortada
sonra yine yaşama karışırsınız
sonra yeniden aklınız karışır
bir kere bunu yaşamışsanız artık asla eski insan olamazsınız.
Ve yaşamayan hiç kimseye bu hali anlatamazsınız