"biz çalışan ve güçlü kadındık."
18:36
güçlü olduğumuz için her işimizi kendimiz halletmeye alışmıştık.
ailelerimiz öyle yetiştirmişti bizi.
sonra üniversite...
hemen arkasından iş hayatı...
evdeki ampul, kırık menteşe, gece yarısı tutan böbrek taşı ağrısı vız gelirdi bize.
faturalarımızı kendimiz yatırıyor, döndürüyorduk bir şekilde çarkımızı.
ayrıca kendi ağırlığımız yetmezmiş gibi çevremizde kim varsa onları da sırtlanıyorduk.
Özgürdük, dimdiktik, güçlüydük.
aşık olduğumuzda hissederek yaşıyorduk.
öyle kurallar, büyük beklentiler filan yoktu.
kimseye problem çıkarmıyorduk.
bütün gün eşek gibi çalışıyor, sevgilimizin canı istedi diye de, işten çıktıktan sonra, gidip alelacele hazırlanıp, bizi evden almasına gerek bile bırakmadan , neredeyse ona gidiyorduk.
bir şey istemeyecek, sızlanmayacak kadar güçlü olduğumuzdan sorunlarımız kendimiz çözmeye alışıktık.
sevgilimizin haberi bile olmuyordu çoğu zaman sorunlarımızdan.
kimsenin bize acımasına tahammülümüz yoktu.
sonra bir bakıyorduk ki kimse hakikaten acımıyordu.
ağlamayan çocuk ve meme hesabı.
artık dayanamayıp ta içimizdekileri biraz dile getirecek olsak sorunlu, kaprisli, feminist, tahammül edilemez, bunalımlı oluyorduk.
çaresiz sesimizi kesip yola devam ediyorduk, bu nedenlerle terk edildiğimizde.
sonra bir duyuyorduk ki o, salağın salağını bulmuş. neyi var neyi yoksa sermiş yeni ve sorunsuz sevgilisinin önüne.
bir de bizden farklı durumda olan kadınlar vardı.
hani şu zayıf olan kadınlar.
erkeklere bağımlı olanlar.
bir erkek olmadan var olamayanlar.
çalışmayan.
faturalarla; anlamadığı nereden yatırılırmış bilmediği için kesinlikle uğraşmayan.
torba taşıyamayacak kadar nazenin olduğu için alışverişe bile yalnız gitmeyen.
kendini altın tepsiler içinde sunan
lütfeden ve lütfettiği için kredi kartı limitini sonuna kadar dayayan.
ama hep huysuzluk eden.
hiçbir şeyi beğenmeyen.
asla mutlu olmayan doymayan
teşekkür etmeyen
minnet vicdan azabı duymayan
boşanırken adamın çorabına kadar soyup alan.
doğurduğu çocuğa bakmaktan aciz olduğundan, illaki bakıcılar tutturan.
bütün gün o kafe sizin, bu butik bizim,kuaför, spor center gezip duran.
akşam eve gelir gelmez yemek yok canım,bu gece nereye yemeğe gidiyoruz ?diye soran.
annesinin bir tanesi,pamuklar içinde yaşamaya devam eden.
bu nedenle çökmeyen buruşmayan,yıpranmayan.
işin ilginci daha da değerli olan...
Biz nerede hata yapıyorduk?
6 yorum
dimi. . .
YanıtlaSilya anladıkları dilden konuşacaksın yada konuştuğun dili öğreteceksin..
fakat eşeğe altın semer giydirmişler eşek eşeklikten vazgeçermi..
diyesim geldi sadece. .
Hayat hiç adil değil... Hayat erkeklerin dünyası.
YanıtlaSiloldugum ve oldugumuz şeyle gurur duyuyorum... aşkumatsu :)
YanıtlaSilBence bir erkeğin yapabileceği en akıllıca şey güçlü bir kadını elde edebilmektir . Hani biz erkekler deriz ya "kadın vezirde eder rezilde". Ama etrafımız öyle büyük oyuncularla doluki , genelde vezir olacağız sanırken rezil olmuş buluyoruz kendimizi . Ben hep hayranlıkla baktım güçlü kadınlara . Çünkü erkek güçlü olmak zorundadır , ne kadar güçlü olursan ol fazla bir değeri yoktur çünkü olması gereken oluyordur . Ama erkek egemen bir dünyada , böyle bir misyonu yokken bir kadının kendi ayakları üzerinde durması gerçekten takdir edilmesi gereken bir şey . Bir erkek böyle birini bulabildiyse elindeki şansı iyi değerlendirebilmelidir , yoksa yaşadıklarından şikayet etme hakkı olamaz
YanıtlaSilBütün erkekler güçlü kadınlara hayranlıkla bakar! Sadece hayranlık duyar işte daha fazlası yok... Kendinden güçlü üstelikte bir kadınsa! hayatındaki korkar ve kacar cunku ona ihtiyacı olmadığını ve bir gün onu bırakıp gideceğini kurar kafasında... Ve akıllarınca kadından önce davranan erkek uçar gider kadının avuçlarından, kalbinden gözlerinden... Hayır ihtiyacımız elbetteki var size sadece aciz değiliz! Sadece karşınıza geçip gözyaşlarımızla sizi etkilemek gibi bir çabamız yok! Ama ne söylersek Söyleyelim, ne yazarsak yazalım nafile...
YanıtlaSilbencede aynen hepsi dogru neymis kendimizi nazli gösterecekmisiz ama nerdeeeee
YanıtlaSil