Kavramsal Yaşam Olguları: Ocak 2010

Kim Bilir Hangi Karanlık Sulardadır Sevgili...?

01:29

Hikayedeki Korkak Kadın

02:01

O gün o hava alanına hiç gitmemiş olabilirlerdi

00:30

"O gün o hava alanına hiç gitmemiş olabilirlerdi… İkisini karşılaştıran o tesadüf hiç gerçekleşmemiş olabilirdi…”

Nadir de olsa seyahat etme fırsatının olduğu bir işte çalışıyordu genç kadın. Patronunun başka bir şehirde kısa süreli bir iş için çalışabilecek birini aradığını duyduğunda hemen atladı. Burada - bunca kalabalığın ortasında yalnızdı ne de olsa. Hem İzmir güzel yerdi, denizi de vardı, kıyısında soğuğa rağmen dondurma da yiyebilirdi

Hava şartlarından dolayı uçağın biraz geç kalkacağı anons edilmişti. Oysa tam da hazırlamıştı kendini yolculuğuna. Keyfini en çok kaçıran şeylerden biriydi hayatta, tam da heyecan kokusu üzerine sinmişken planlarının ertelenmesi. Ayrıca İstanbul mevsime göre güzel bir havayı üflüyordu üzerine…

Bir kahve söyledi, köşedeki cafeye oturup. Yolda okumak için aldığı dergilerden birini çıkarttı çantasından. Ya da çıkartamadı, çıkartmaya yeltendi. Aslında o kısmı tam olarak hatırlayamıyordu, çünkü tam da karşısında oturuyordu genç adamın.

Kaç yıl geçmişti? Genç adama sorsalar belki "2–3" diyebilirdi, oysa kadın gerçek hesabı biliyordu o bilmek istemese de. Aradan 3 yıl 11 ay 26 gün geçmişti. Toplamda 7 yıl 11ay 26 gün olmuştu. Kalkmakla kalkmamak arasında bocaladı. Kafasında; genç kadını bir başkası için bırakıp giderken söyledikleri yankılanıyordu (acaba hiç çıkmış mıydı aklından?). "Gitmeliyim" demişti adam, "Bilemeyiz değil mi gitmezsek değip değmediğini?"demişti kadın da…

Kahvesi geldi. Gidip gelmek arasında bilinçsizce bocalarken gözlerini yakalamış oldu ki kalbinde bir kelebek can verdi ansızın. Oysa 3 sene 11 ay 26 gündür onunla kanat çırpıyorlardı olanca güçleriyle, onunla direniyorlardı ölmemek için..

Garsonun masaya koyduğu ahşap kutuya hesabı bıraktı. Gürültüden duyamadığı bir sesle bir şeyler söyledi genç adam garsona. Belki de onunla ilgili sanıyordu genç kadın? Görmüştü gözlerindeki soru işaretlerini... Gözlerini gözlerine değdirmemişti.

Kalktı; 3–4 adımlık mesafeyi 7 sene 11 ay 26 günde yürüdü kadın. Saçlarında beyazlar vardı oysa çok gençlerdi… Ne kadar da güzeldi hala ve o an ne kadar da isterdi biraz daha güzel gözüküyor olmayı..

Genç kadın Hemen yanında duran sandalyeyi kenara iterek yanından geçti. Bakmamıştı bile yüzüne, öylece geçip gitmişti. Biliyordu, bütün kelebekler aynı anda son nefeslerini verdiler kadının içinde, rüzgâr batıdan esti ansızın, tanıdık bir parfüm kokusuydu onun için kokusu, gözlerini yakmış olmalıydı yoksa akmazdı yaşlar ince ince.

Gitseydi değil mi arkasından? Yapamazdı ki... Terk edip gittiğinde de böyleydi işte. Onu bir kenara itip kanatlanmaya gitmişti adam ve sadece bakmıştı gene arkasından adam ...

Uçağa binmesi gerektiğini hatırlattı bir anons ve ne yöne gittiğini bile bilmeden sadece yürüdü, uçtu, gitti, döndü.

Genç kadın 3 sene boyunca onu orada görüşünün her yıl dönümünde aynı akşam saatlerinde aynı cafede aynı kahveyi sipariş etti. Hiç oturmadı karşısında, aynı garson hep başkalarına götürdü o ahşap kutuyu, üstelik bir söz bile aldı sonunda; tarif ettiği adam gelirse kendi el yazısıyla ismi yazıyor olacak o kutuya bırakılmış bir kağıtta..

3. kez tek başına gittiği akşam, ne kadar da hareketliydi hava alanı. Belli ki şuradaki kadın sevgilisini uğurlamıştı az önce, yoksa neden yüzüğüne bakıp ağlardı ki? Gerçi biraz abartıyordu ama "aşk"tı işte; hangimiz bazen abartmazdık ki? Ya en son 3 sene önce bindiği hava yolu şirketinin gişesinin önündeki kalabalığa ne demeli? Bağıranlar, yere çökenler, etrafına bomboş bakanlar, telefonla konuşanlar? Bir gariplik vardı ama neydi?

Neyse; o cafeye odaklanmalıydı. Biliyordu, bu kez gelecekti adam. Bu kez soracaktı değip değmediğini, bu kez ertelemeyecekti vazgeçmediğini söylemeyi…

En azından artık değdiğini biliyordu."

"biz çalışan ve güçlü kadındık."

18:36

güçlü olduğumuz için her işimizi kendimiz halletmeye alışmıştık.
ailelerimiz öyle yetiştirmişti bizi.
sonra üniversite...
hemen arkasından iş hayatı...
evdeki ampul, kırık menteşe, gece yarısı tutan böbrek taşı ağrısı vız gelirdi bize.
faturalarımızı kendimiz yatırıyor, döndürüyorduk bir şekilde çarkımızı.
ayrıca kendi ağırlığımız yetmezmiş gibi çevremizde kim varsa onları da sırtlanıyorduk.
Özgürdük, dimdiktik, güçlüydük.
aşık olduğumuzda hissederek yaşıyorduk.
öyle kurallar, büyük beklentiler filan yoktu.
kimseye problem çıkarmıyorduk.
bütün gün eşek gibi çalışıyor, sevgilimizin canı istedi diye de, işten çıktıktan sonra, gidip alelacele hazırlanıp, bizi evden almasına gerek bile bırakmadan , neredeyse ona gidiyorduk.
bir şey istemeyecek, sızlanmayacak kadar güçlü olduğumuzdan sorunlarımız kendimiz çözmeye alışıktık.
sevgilimizin haberi bile olmuyordu çoğu zaman sorunlarımızdan.
kimsenin bize acımasına tahammülümüz yoktu.
sonra bir bakıyorduk ki kimse hakikaten acımıyordu.
ağlamayan çocuk ve meme hesabı.
artık dayanamayıp ta içimizdekileri biraz dile getirecek olsak sorunlu, kaprisli, feminist, tahammül edilemez, bunalımlı oluyorduk.
çaresiz sesimizi kesip yola devam ediyorduk, bu nedenlerle terk edildiğimizde.
sonra bir duyuyorduk ki o, salağın salağını bulmuş. neyi var neyi yoksa sermiş yeni ve sorunsuz sevgilisinin önüne.
bir de bizden farklı durumda olan kadınlar vardı.
hani şu zayıf olan kadınlar.
erkeklere bağımlı olanlar.
bir erkek olmadan var olamayanlar.
çalışmayan.
faturalarla; anlamadığı nereden yatırılırmış bilmediği için kesinlikle uğraşmayan.
torba taşıyamayacak kadar nazenin olduğu için alışverişe bile yalnız gitmeyen.
kendini altın tepsiler içinde sunan
lütfeden ve lütfettiği için kredi kartı limitini sonuna kadar dayayan.
ama hep huysuzluk eden.
hiçbir şeyi beğenmeyen.
asla mutlu olmayan doymayan
teşekkür etmeyen
minnet vicdan azabı duymayan
boşanırken adamın çorabına kadar soyup alan.
doğurduğu çocuğa bakmaktan aciz olduğundan, illaki bakıcılar tutturan.
bütün gün o kafe sizin, bu butik bizim,kuaför, spor center gezip duran.
akşam eve gelir gelmez yemek yok canım,bu gece nereye yemeğe gidiyoruz ?diye soran.
annesinin bir tanesi,pamuklar içinde yaşamaya devam eden.
bu nedenle çökmeyen buruşmayan,yıpranmayan.
işin ilginci daha da değerli olan...

Biz nerede hata yapıyorduk?

Evli barklı

01:37

ilişkiler konusunda oldukça şey yaşamıştım ama bu kadarı da yuh artık dedirten cinsten...

bundan yaklaşık 3-4 ay önce şirkette benden kıdemce büyük hatta neredeyse şefim olacak biri ile toplantıda tanıştık. Beni çok sevip akıllı çalışkan vs bulup şefleri ile beraber beni onların departmana almaya karar verdiler. Yakınlaşma tadında bir şeyler sezdim fakat üstünde durmadım...neyse yakınlaşır gibi olduk kendime şans vermek istedim belki de olurdu...korkmamam gerekti ilişki modundan...

ilk dışarıda buluşmamızda mekan değişikliği yapalım dedik ve arabada seyir halinde iken sahil şeridinde

acaba kayalarda mı otursak? Dedi?!?!?!

şok şok şok

liseli miyiz ?okul mu kırdık? Ya da kaçamak mı yapıyoruz da sahilde kayalar üzerinde oturucaz????

karşıdaki çay bahçesine gidelim bari diye bir teklif sunduktan sonra orada da 1 saat konuşmadan oturup uykum geldi falan diyip kaçtım yanından...

evet olmayacaktı belliydi...

ertesi gün aksam bana gel triplerine girdi?!?!?! ne işim var senin evinde geri zekalı tabi bir güzel o lafı ona yedirdikten sonra klasik erkek triplerine girdi fln vs...bu durumu Birkaç kere daha yinelemeye yeltendi ve direk tasfiye ettim...

hem aynı departmanda çalışıyorduk, hem selamlaşmıyorduk hem de ben kendisini görmeye bile tahammül edemiyordum. İtici geliyordu konuşması yemek yemesi kısacası varlığı gereksiz bir adamdı çünkü...

bu olaylar çok çok taze iken bir gün ben odaya girdim ve diğer çalışma arkadaşlarımızdan biri ona o sırada -seninki Ankara'dan geldi mi dedi? lafın üzerine ben geldim sustu ve cevaplamadı sanırım kız arkadaşı var falan diye düşündüm...

zamanla bu durum aynı ortamda yüzüne bakmamaya kadar gitti...

bugün akşam saatlerinde yanında bir kadın ve bir çocukla iş yerine geldi...

diğer çalışanlar çocuğu aldı seviyorlar yemek yediriyorlar yanında ki kadına odaya geç falan diyorlar...bende ortalıkta kimse yokken bu kimin çocuğu dedim.

- Bora abinin çocuğu!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

aaaaaa o evli mi ki?
Tabii canım 3 yaşında çocuğu yanındaki bayanda karısı
aaaaaaaaaaaaaaaa ben bilmiyordum

ağzım açık yuh diyerek izliyordum etrafı ve suratına hala bakmıyorum göz göze gelmiyoruz...

bir yaşıma daha girdim kısaca...ve hiç anlamamıştım...

içimdeki şeytan uyandı o an...dedi git karısına hanım hanım kocan her gördüğü kıza sarkıyo... kadına mı acıyayım herifin şerefsizliğine mi vereyim bilemedim...

ağzım açık kaldı...

not: bahsi geçen şahısla ilişkim çay bahçesinde kalmış ve daha ilerisi olmamıştır. bir daha iş dışında görüşmek istememiştim...isabet olmuş